„To, co widzimy w drugiej osobie, jako raniące w związku dwojga osób, jest najczęściej odbiciem w lustrze własnych nierozwiązanych problemów wewnętrznych. Ba, nawet dobieramy sobie drugiego pod kątem tychże nierozwiązanych konfliktów.” – pisze Maciej Bennewicz. Uczeni w piśmie i mowie mówią, że obecne relacje zawsze są odpowiedzią na Twój aktualny rozwój. Niosą bowiem bezcenną informację o Tobie samym. Inny człowiek może być Twoim nauczycielem albo przyjacielem i zawsze daje Ci lekcję. Jeśli powtarza się ona wiele razy można czuć przesyt i narzekać. Można też potraktować to jak swojego rodzaju dar, gdyż jest to za każdym razem kolejna szansa na zrozumienie i zmianę, na odrobienie nieodrobionych lekcji. „Dlatego, gdy lekcja jest bardzo bolesna, to jest to dar wielki, gdyż upór Twój jest wielki i niezrozumienie”. Jak musi być ono ogromne, gdy Twoje własne ciało mocno Ciebie boli, a otoczenie tak głośno krzyczy!?! Na początku to delikatne sygnały, cichutkie zgrzyty, które trudno rozpoznać. Potem trzeszczenie przypomina rozklekotany silnik i COŚ głośno prosi o rozsądek. Dbaj zatem by ten cichutki zgrzyt usłyszeć już za pierwszym razem. Na moment stracisz poczucie komfortu i ciepełko, tę pozorna kontrolę jaką zachowuje dziecko, kiedy zasłania oczy, aby za chwilę się odnaleźć. Tak moja trzustko – już się tobą zajmuję, bo jesteś ważniejsza niż komputer, praca, obiad, sprzątanie, podróże i karty kredytowe. A co do ludzi – boli to, co wpuszczasz do siebie jako raniące. Ale tylko raz, jeśli poszerza Twoja strefę komfortu. Ktoś może użyć argumentu przeciwko Tobie, ale tylko raz, jeśli zrewidujesz swoje przekonania i zmienisz mapę. Już nie będziesz chciał nikomu udowadniać za wszelką cenę jaki jesteś wytrwały. Nie będziesz chciał udowadniać sobie. To właśnie niesie świadoma zmiana.